THIS IS TEHRAN: Artists of Iran Discuss Musical Heritage and Creative Independence

Interview by Parisa 

Design by Andres Duarte

“This is Tehran?”, a new compilation from 30M Records, introduces a diverse group of modern composers and independent musicians that are breathing new life into the traditional music of Iran. With tracks that span contemporary classical, experimental electronics, trip-hop, and jazz, these artists showcase the creative and cultural energy of Iran’s capital city. We spoke with seven artists featured on the “This is Tehran?” compilation to discuss the ever-evolving musical heritage of Iran, overcoming political pressure, and the true meaning of independent art. Interview presented both in English and in Persian.

"اینجا تهران است؟" گروه متنوعی از آهنگسازان مدرن و نوازندگان مستقل را معرفی می کند که جان تازه ای به موسیقی سنتی ایران می دهند. این هنرمندان با آهنگ هایی که شامل کلاسیک معاصر ، الکترونیک تجربی ، تریپ هاپ و جاز است ، انرژی خلاق و فرهنگی پایتخت ایران را به نمایش می گذارد. ما با هفت هنرمند که در "این تهران است؟" گردآوری برای بحث در مورد میراث موسیقی در حال پیشرفت ایران ، غلبه بر فشار سیاسی و معنای واقعی هنر مستقل. مصاحبه به دو زبان انگلیسی و فارسی ارائه شده است.

​Please introduce yourselves, and tell us a bit about your musical background, including how you got started in music.

Parastoo Ahmadi: My name is Parastoo Ahmadi, born in 1376 [1997 in Gregorian calendar]. I started studying music at the age of 13, and took classes in voice and solfège. I took a break between the ages of 16 to 22 and then started my practice in music again. I have enjoyed singing since I was very young. I’ve always liked singing in different languages and enjoyed the folk music of Iran. Specifically, what inspired me most was learning Persian folk music from Kordestan, Azerbaijan, and Mazandaran. 

Kasra Faridi: My name is Kasra Faridi. I started playing classical piano at the age of 4 and learned about musical theories at the same time. I got interested in church music and metal music since I found a lot of similarities between metal and Eastern music. I started playing tombak, but I found myself not satisfied with playing it alone. Influenced by Keyhan Kalhor, I chose to specialize in playing kamancheh. 

Saba Alizadeh: My name is Saba Alizadeh. I was born and raised in Tehran. At the age of 4, I started playing piano and tombak and later at the age of 10 started playing kamancheh. I started playing on my father’s recordings, Housain Alizadeh, who was also a musician and composer. I later became interested in cinema and photography, and eventually got my Bachelors in photography. After that, I began searching for a field space between visual arts and music, and when I was introduced to experimental music, I went to CalArts to study that field.

Ehsan Abdipour: In the name of God. My name is Ehsan Abdipour, born in 1366 [1987 in Gregorian calendar] in the city of Khoram Abad in the province of Lorestan. I got interested in music when I first heard the sorna at a festivity when I was 7 years old. After 2 years, my uncle, who was a maker and player of the kamancheh in Iran, encouraged me to pursue music.  

Bamdad Afshar: My name is Bamdad Afshar. My band Otagh (meaning “Room”) is active in the field of music production and performance. It has always been concerned with the production of new and creative works in the field of electronic and experimental music. The result of the group’s activity so far has been the release of three albums called “Shahr-e-Bazi”, “Balance” and “Dasht-e-Naftoon”. The music of Otagh band is in the genre of experimental electronics with the emphasis on Persian poems, and it has been performed in the form of acoustic electronics. Otagh Band is formed by making and using musical robots, folk music, and the use of regional instruments.


Many of you on this compilation have created avant-garde compositions rooted in Iranian traditions. What is the significance for you to keep certain traditions alive, while also expanding on it and evolving it? And what are some particular traditions that you use to anchor your music?

Parastoo Ahmadi: Traditional and folk music of a country have roots in their culture and beliefs. It is very important to protect and expand it. Many Iranian musicians have done great efforts to save, protect, and promote these traditions which have been inspirational to the generations after them. For me personally, it is important not only to protect and expand my culture in music but in all areas of life. Of course, to get inspiration from folk and traditional Iranian music and use it as a base and connect them with today’s modern music can be of interest. By performing folk songs, specifically the ones from my birth place of Mazandaran, I have tried to offer it to people of my generation. I still don’t consider my work at a very professional level and I'm still striving to learn and get to know more about folk music. 

Kasra Faridi: Without connecting to the roots and understanding them, innovation makes no sense. In fact, innovation only means something when the new and old sit next to each other. In my opinion, the artist is not separated from the time and society in which he lives. His work should be a reflection of the same society. I think what we call classical or instrumental music is very loosely described in Iranian terms. The way words are arranged and phrased is different in each period of time, just in the same way our ancient literature is different from literature today.

Ehsan Abdipour: Basically, the root of Iranian music comes from the various folk regions, and the classical music originates from those various traditions. For example, the music of Lorestan is of great importance in the field of musicology and sociology of the Iranian people. Music is an integral part of people’s lives in this region, as they use it for any important life events from birth to death. The traditions are based around the lives of the Lorestan people themselves. For example, Lorestan’s “Sur” (Celebration) and “Soug” (Mourning) show the importance of music in people's lives.


This compilation has been so informative for both Iranians and non-Iranians alike to see what the music culture is like in Tehran. I’m curious to hear, especially from the women, how you’ve been able to thrive while under the current regime. My understanding is that there are still laws that prohibit these styles of experimental music. How do you overcome those obstacles in order to create and perform your music?

Parastoo Ahmadi: I was familiar with the limitations and difficulties from the day I started thinking about working in music. My hesitations even delayed me from getting involved with music at all. Needless to say, I’ve had many negative encounters and problems, but regardless of all that, I‘ve tried to continue my path and stay inspired. Obstacles and problems still do exist, but not getting disappointed, staying motivated, and the support of my family have all helped me to continue my work. 

Bamdad Afshar: Until underground groups become popular in Iran, they will just not be paid special attention to. We usually use a group name if we collaborate with female singers, or we have also had to not mention their names at all very many many times. I know this is very hard for a singer who wants to be known and famous, but for now, that is how we have to continue our path and move forward, and to deal with harsh situations as they happen. 

Kasra Faridi: Unfortunately, obstacles always exist. But in today’s internet age where we have access to many platforms to share music with the whole world, it’s become possible for us to operate. Problems for live performances, however, still do exist. 
​​

Many of your songs combine “vernacular” folk styles and instrumentation with more “elite” classical work, which seems to dismantle preconceived notions traditional Iranians may have of music and class. Can you talk about how you use this interplay in your music?

Parastoo Ahmadi: Over time, society’s listening tastes will change. In today’s age, for example, there’s a greater desire to listen to more modern music with high-quality production, but there is still a connection to traditional sounds within this music. 

It may be harder for non-Iranians to listen to works that are completely Iranian and lack the elements of Western music until there is some sort of cultural connection established. These connections not only can create beauty in the work, but cause better communication and understanding of Iranian works at the international level. It can even make these works more tangible and attractive for young people inside Iran. 

I myself have tried diligently to work on preserving folkloric pieces, but I am also quite young and don’t have much experience to be a huge influence in this field. It’s a practice that requires time and gaining more knowledge and experience in the culture of my country. I feel it is very important, especially at a time when young people tend to listen to non-folk genres.

Siavash Molaeian: In my opinion, both classical and regional music have common roots, but then grew in completely different ways due to various compilations, classifications, and geographical reasons. In our song, “Kolbar”, it starts with two instruments: one classical and the other regional. It begins with church models and reaches the regional with the accompaniment of classical. It models more similarities rather than the separation of the two genres. 

Kasra Faridi: In the age we live in, the world is moving in a direction where borders and frameworks are disappearing. In order for two instruments from two different cultures to come together, a new common language is needed, which will ultimately lead to producing a coherent work in terms of form and content. This happens when people first reach their inner commonality. Later, it can happen in music.  The new generation is looking for a different atmosphere that may not be responsive to past traditions alone, and requires a different form of connection with new resources. ​ 

Saba Alizadeh: Of course, in my work, this fusion is formed between Iranian instruments and electronic instruments. I am a child of this time and age, and I haven’t ignored the present sounds and available possibilities. In the same way a painter might want all the colors available to him/her, I want to be able to create my music with all potential resources. I also think every generation brings its own music whether the previous generation accepts it or not. This issue is especially important in our country because our official music is based on the same principles that distinguish it from other music. 

Ehsan Abdipour: Before the use of radio in Lorestan, its music was never combined with instruments other than Lorestan’s native instruments. It was only after the arrival of radio to Lorestan, more than half a century ago, that Lorestan musicians were influenced by the Iranian classical music. The arrival of radio in different parts of Iran can be considered the beginning of a cultural renaissance and the combination of music from different parts of Iran with classical Iranian music and instruments. After hearing the melodies, songs, compositions and intervals of Iranian music on the radio, musicians from different parts of Iran were influenced by these types of music, which resulted in new songs and compositions in those different parts of Iran. Today, in order to introduce our youth to the regional music of Iran, our generation is combining this kind of music with new instruments and intervals. Of course, this is a kind of trial and error to reach the right path in order to preserve and expand the regional and classical music of Iran.

Bamdad Afshar: My personal interest in electronic music, film soundtracks and folkloric music is mainly the idea of combining them all together. Also, dance, theater, and stories have always been a major source of inspiration.  For example, Isaac Asimov’s novels help me make robots. The dances of Iranian women, each full of stories of struggles and suffering, also inspire the sounds of my music. For your question, there is only one solution: for us to close our eyes, focus on the moment of creation, and leave whatever is supposed to happen in the future.


You all display such diversity within the music scene and have extremely distinct styles, but what would you say, aside from your physical location, is the theme that binds the Iranian underground artists together?

Parastoo Ahmadi: I believe that these restrictions have created a solidarity of its own kind. Perhaps this has led to more diverse and out-of-the-box work being offered. In any case, it seems that we see more boldness, diversity and modernity than in non-underground music. 

Kasra Faridi: I don’t like to call it underground music, perhaps calling it “independent music” would be more appropriate. 

Saba Alizadeh: I don’t consider myself an underground artist. It no longer makes sense to call it underground because of all the social networks available now. But still, women singers, independent rock bands, and rappers do not have official channels in Iran to present their work. Of course, this has not pushed them back, but has made them try harder.

Bamdad Afshar: I think they all have one thing in common: independence! That is, independent of everything. Not looking for fame, but looking for a specific audience. It is a music with limited possibilities and is even recorded and performed in home studios. So, their common denominator can have the same characteristics of independent music in Iran. 
​

​​Overall, what do you hope people will see or understand about Iranian artists and independent music that are just being exposed to it from this compilation? Do you have any recommendations for other artists, past or present, for people to deepen their knowledge of Iranian music?

Parastoo Ahmadi: Hossein Alizadeh, Mohamad Reza Shajarian, Sima Bina, and Kayhan Kalhor are some of the great musicians in the field of traditional and regional music that have created beautiful music, especially in the ‘50s of Iran. They represent a true picture of Iranian music.

Siavash Molaeian: In my opinion, the works of Master Housain Dehluai and Houman Dehlavi (for whom I have been proud to be a student of for many years) make brilliant connections between classical and regional music. Valuable and instructive works by him are available in partition and recorded form. 

Kasra Faridi: Our least expectation is to be heard. We hope to have a live performance of these pieces outside of the country.

Saba Alizadeh: To gain a deeper understanding of the work of Iranian musicians 

Bamdad Afshar: Like all other good artists, my concern is to be seen internationally, either in my personal or cinematic works or with Otagh band. We have previously collaborated with artists in Japan and Germany, we strive for other international artists to collaborate with artists in Iran, through world-class performances, invitations to concerts, and festivals.

It would be great for Iranian artists to be exposed to the world and their work to be seen at the highest level. I have always enjoyed listening to the works of artists such as Kayhan Kalhor, Hossein Alizadeh, music of Afghan immigrants in Iran, and Iranian rap bands. 


Where can people follow you or find more about your music? Please feel free to talk about any other projects you have coming up as well.

Parastoo Ahmadi: Most of my activity is on Instagram. I put my videos there and very soon I’ll be revealing some new works. I’m thankful for the support of my fans.

Kasra Faridi: You can stay in touch with us through streaming and social networks.

Saba Alizadeh: You can be connected to us through Instagram or other international platforms. I recently released my album, I May Never See You Again, on 30M Records. My next project will be based on the silent moments of politician speeches. 

Ehsan Abdipour: Those who are interested in regional music (Lorestan music) can follow that and the culture of regions through cyberspace and popular apps. ​I have written a book on how to play the track “Sorna”. The book comes with an introduction to Lorestan’s music, which will be available soon. Also, people can follow my personal Instagram for information on upcoming concerts, new tracks, and album distribution. 

Bamdad Afshar: You can listen to my music with Otagh Band on Spotify or Soundcloud. Vaak Records and 30M records have been distributing my work. 

One of my new projects is working with a number of first-rate Afghan artists under the management of Ghogha Taba, who himself is a very talented singer. We are combining Afghan music with electronics, focusing on common concerns between Afghan artists and myself. The fourth album of Otagh Band called “Epidemi” is based on Tehran local bazaar music and electronics, and will be released soon. 

In cinema, I’m making music for two series directed by Rohallah Hejazi and Mohammad Kart. Recently, I’ve been approached to make music for a series done in Kuwait, which if done, would be my first international collaboration in film music. Previously, I have done some work in the field of theater with director Amirreza Kohestani in Germany. ​

---

Purchase the THIS IS TEHRAN compilation from 30M Records here:
https://30mrecords.lnk.to/ThisIsTehran

Saba’s new album, I May Never See You Again, is now available to purchase:
https://30mrecords.lnk.to/SabaAlizadehAlbum

Stay up to date with 30M Records on their website,  instagram, facebook and twitter.

​

---

​​

-لطفا اول با معرفی خودتان شروع کنید. کمی از زمینه کار موسیقی خودتان برایمان بگویید. چطور 
کارتان را در عالم موسیقی شروع کردید؟ چه چیزهایی الهام بخش کار شما بوده است؟ 

پرستو احمدی: من پرستو احمدی هستم متولد ۱۳۷۶
در واقع از سن ۱۳ سالگی مشغول به فراگیری آواز شدم و در کلاس های صداسازی و سلفژ شرکت کردم. اما از ۱۶ تا ۲۲ سالگی از دوره ها و‌ کلاس های  آواز  فاصله گرفتم،که مجددا در همان سال آموزش ها و دوره ها را شروع کردم.
از سنین کم علاقه ی زیادی به خوانندگی داشتم و
همیشه آواز خواندن به زبان های مختلف برایم جذاب بود(به خصوص زبان های محلی ایران)
اگر بخواهم از اتفاقات الهام بخش ‌در این زمینه بگم شاید آشنایی با موسیقی فولکلور ایرانی بخصوص آواز های محلی کردستان و آذربایجان و مازندارن در سنین کم بوده است
کسری فریدی:
.من کسری فریدی هستم، از ۴سالگی یا نوازندگی پیانو کلاسیک فعالیت موسیقی رو شروع کردم.
درکنار نوازندگی پیانو کم کم با تئوری موسیقی آشنا شدم و آهنگسازی. زمانی که درباره‌ی مدل‌های کلیسایی و موسیقی مدال میخوندم خیلی نظرم جلب شد چون روابط زیادی بین موسیقی مدال و موسیقی شرقی و نواحی و ایرانی می‌دیدم.
 سالم بود که موسیقی رو با ساز تمبک شروع کردم . بعد از دوسال احساس کردم که ساز کوبه ای به تنهایی من رو راضی نمی کنه و بین تار و کمانچه ، مردد بودم که تحت تاثیر نوازندگی کیهان کلهر کمانچه رو انتخاب کردم و به عنوان ساز تخصصی ادامه دادم . 

صبا علیزاده:
من صبا علیزاده متولد و ساکن تهران هستم. از ۴ سالگی با پیانو و تنبک آغاز کردم و بعد از ۱۰ سالگی تا الان مشغول به نواختن ساز کمانچه هستم
از نواختن در ضبط های موسیقی فیلمهای پدرم حسین علیزاده شروع به کار کردم.
بعد تر علاقه مند به تصویر و سینما شدم و در نهایت عکاسی رشته انتخابی من برای لیسانس در دانشگاه شد.
بعد از آن به دنبال فضایی بین هنرهای تجسمی و موسیقی میگشتم که با experimental music  آشنا شدم و برای تحصیل آن به Calarts رفتم

احسان عبدی پور:
-به نام خدا
احسان عبدى پور هستم،متولد سال ١٣٦٦ در شهر خرم آبادِ استان لرستان،علاقمندى  موسيقى من از سال ١٣٧٣ با ديدن ساز سُرنا در يك مراسم شادى آغاز شد و دو سال بعد با تشويق ها و حمايت  دايى ام كه از نوازندگان و سازندگان ساز كمانچه در ايران مى باشد فعاليت هنرى خود را آغاز نمودم.
جواب سوال دوم

​بامداد افشار:
«گروه اتاق» در زمینه ساخت و اجرای موسیقی و پرفورمنس فعالیت میکند و همیشه دغدغه تولید آثار نو و خلاق در زمینه موسیقی الکترونیک و تجربی داشته است.
نتیجه فعالیت گروه تا به حال انتشار سه آلبوم موسیقی به نام های «شهر-بازی» و «بالانس» و « دشت نفتون» بوده است.
موسیقی گروه اتاق در ژانر «اکسپریمنتال الکترونیک» و با تاکید بر روی اشعار فرم‌گرای فارسی است که به صورت «الکترو آکوستیک» ضبط و اجرا می‌شود.
شاخصه‌های ساخت و اجرای موسیقی گروه اتاق عبارت‌اند از:
•ساخت و ابداع ادوات موسیقی و صدا به صورت الکترونیک و آکوستیک
۰ساخت و استفاده از ربات های نوازنده و رقصنده
•طراحی صدا
•موسیقی بومی و استفاده از سازهای  محلی مانند نی انبان.
ترکیب همه این ها گروه اتاق را تشکیل میدهد.

​
بسیاری از شما در این مجموعه و  گردآوری ترکیب‌های آوانگارد و پیشرویی را آفریده‌اید که ریشه در سنتهای ایرانی دارد. برای شما اهمیت زنده نگه داشتن و در ضمن رشد و گسترش دادن این سنتها در چیست؟ سنتهای خاصی که موزیک شما بر آنها تکیه زده کدامند؟ 

پرستو احمدی: موسیقی سنتی و فولکلور یک کشور به طبع بیانگر فرهنگ ‌باور های یک ملت هست و حفظ و گسترش آن اهمیت بسیار بالایی دارد. در این راستا بزرگان موسیقی ایران  تلاش های بسیاری برای حفظ و ادامه آن کردند.
که الهام بخش نسل های بعدی خود هستند.
برای من به شخصه حفظ فرهنگ کشورم نه فقط در حیطه موسیقی بلکه زمینه های دیگر اهمیت بسیاری دارد
و البته الهام گرفتن و اجرای آثار فولکلور و سنتی با حفظ درونمایه اصلی کار و پیوند آن ها با موسیقی مدرن امروزی می‌تواند کارکرد داشته باشد
من  سعی در این داشتم با اجراهای کارهای فولکلور  به خصوص قطعه های محلی استان مازندران (محل تولدم )حداقل برای ارائه آن به عزیزان هم نسل خودم، فعالیت کنم
گرچه هنوز کار خودم رو زیاد حرفه ای نمیدونم و نیازمند تلاش و آشنایی بیشتر با موسیقی بومی است

کسرا فریدی: بدون اتصال به ریشه ها و درک درست اون ها ، نوآوری مفهومی نداره . در واقع نو و کهنه در کنار هم معنی می دن . اما به عقیده ی من هنرمند از عصر و اجتماعی که توش زندگی می کنه جدا نیست و کارش باید بازتابی از همون اجتماع باشه . به شخصه من فکر می کنم آونچه که ازش به عنوان موسیقی کلاسیک یا دستگاهی در موسیقی ایرانی یاد می کنیم یک الفبای اولیه اس و شیوه ی جمله بندی و چیدن کلمات اون چیزیه که در هر دوره ای متفاوت هست . همون طور که ادبیات گذشته ی ما با ادبیات امروز فرق می کنه .

احسان عبدی پور:
۲-اصولا موسيقى نواحى ايران،موسيقى ريشه ها و سرچشمه موسيقى كلاسيك ايرانى مى باشد و اكثر نغماتى كه ما امروزه از موسيقى كلاسيك ايرانى مى شنويم ريشه در موسيقى نواحى ايران دارد،از اين رو موسيقى نواحى ايران براى مثال موسيقى لرستان از اهميت بالايى در زمينه ى موسيقى شناسى و جامعه شناسى مردم ايران برخوردار است،سنت هايى كه موسيقىِ لرستان بر آن تكيه زده در حقيقت زندگىِ مردمان اين اقليم مى باشد زيرا مردمان لرستان از تولد تا مرگ موسيقى را در تمامى لحظات و اتفاقات مهم زندگى همراه خود  دارند و موسيقى جزء لاينفك مردم اين اقليم مى باشد،موسيقى سور و موسيقى سوگ در لرستان نشانگر جايگاهِ پر اهميت موسيقى در زندگى مردم مى باشد. جواب سوال دوم
۲نشانگر جايگاهِ پر اهميت موسيقى در زندگى مردم مى باشد.


 بسیاری از آهنگ‌های شما آمیخته‌ای است از آلات و موسیقی “ بومی” با موسیقی “کلاسیک”.‌برایمان از چگونگی آمیزش این سنتها با هم  صحبت کنید. 
بنظر میآید که موسیقی شما پای بند طبقه خاص، زمان ،و مکان نیست.‌اهمیت آفرینش چنین فضای نو و بدیعی برای نسل جدید ایران چیست؟ برایمان از موسیقی خودتان بعنوان یک  راهگشا  برای بوجود آوردن این فرهنگ صحبت کنید. 

پرستو احمدی:
خوب با گذشت زمان به طبع سلايق شنيداری تغییر خواهد کرد و حتی امروزه که تمایل به شنیدن آهنگ ها با تنظیم های مدرن و با کیفیت بیشتر شده ، به نظرم پیوند سبک ها می‌تواند کارایی داشته باشد و چه بسا شنیدن   آثار کاملا ایرانی و فاقد عناصر موسیقی غربی برای افراد غیر ایرانی سخت تر است، تا زمانی که این پیوند ایجاد می‌شود. این پیوند ها ضمن ایجاد زیبایی در کار باعث ایجاد ارتباط و درک بهتر آثار ایرانی در سطح بین المللی و حتی می‌تواندبرای جوانان داخل ایران ملموس تر و جذاب تر باشد
حقیقتاً من هنوز سن و تجربه زیادی برای این تاثیر گذاری ندارم و این اتفاق لازمه گذر زمان و کسب تجارب و آشنایی بیشتری با فرهنگ این مرز و بوم هست
اما به نوبه خودم تلاش کردم تا با بازخوانی قطعه های فولکلور در حفظ آن ها به خصوص در این بازه زمانی که به علت تنوع سبکی و تمایل جوانان به ژانر های غیر فولکلور در حفظ آن کوشا باشم
 
سیاوش مولاییان:
: به نظر من چه موسیقی کلاسیک چه موسیقی نواحی ریشه‌ی مشترکی دارند که در زمان‌های خیلی دور بعد از اینکه تدوین و طبقه بندی متفاوتی شدند(به دلایل مختلف طبقه بندی و تدوین ها فرق میکرده مثل تفاوت فرهنگ در مناطق مختلف جغرافیایی) راه رشد و ادامه‌ی بسیار متفاوتی پیدا کردند.
در اثر ما (کولبر) از دو ساز یکی کلاسیک و یکی نواحی، از حرکت روی مدل‌های کلیسایی شروع شد و به نمی نواحی با همراهی معمول موسیقی کلاسیک رسیده، حرکتی شبیه جدا شدن این دو موسیقی.
 
کسرا فریدی:
در دوره ای که زندگی می کنیم ، جهان به سمتی حرکت می کنه که مرز و چهارچوب ها رو به محو شدن هستن . برای اینکه دو ساز از دو فرهنگ متفثت کنار هم قرار بگیرن ، نیاز به یک زبان تازه ی مشترک هست که در نهایت منجر بشه شما یک اثر منسجم به لحاظ فرم و محتوا رو تولید کنین . این اتفاق زمانی میفته در درجه ی اول آدم ها به اون اشتراک درونی برسن و بعد در موسیقی هم اتفاق میفته .
نسل جدید دنبال فضای متفاوتیه که شاید نشه به تنهایی با سنت های گذشته پاسخگوش بود . ارتباط نسل جدید با دنیا ، ارتباط متفاوتیه و چه بهتر که بتونه با داشته های خودش با دنیا ارتباط برقرار کنه .
 
صبا علیزاده:
البته در مورد کارهای من این آمیختگی بین سازهای ایرانی و سازهای الکترونیک شکل میگیرد و فکر میکنم تنها دلیلش فرزند زمانه بودن و گوش را نبستن به اصوات و امکانات موجود باشد،مثل نقاشی که بخواهد همه رنگها در دسترسش باشند
 به نظرم هر نسلی موسیقی خود را میآورد چه نسل قبلی بپذیرد یا نپذیرد این مساله به خصوص در کشور ما مهم میشود چرا که موسیقی رسمی ما بر اصولی بنا شده که بر اساس همان اصول از دیگر موسیقیها متمایزش میکند

احسان عبدی پور:
موسيقى در لرستان تا قبل از ورود راديو به اين منطقه هرگز با سازهايى غير از سازهاى بومى لرستان تلفيق نشده و در حقيقت بعد از ورود راديو به لرستان در حدود بيش از نيم قرن پيش موسيقى دانان لرستان را تحت تاثير موسيقىِ كلاسيك ايرانى قرار داد،ورود راديو را به نواحى مختلف ايران مى توان آغازگر يك رنسانس فرهنگى و تركيب و تلفيق موسيقي نواحي ايران با موسيقى كلاسيك ايرانى و سازهاى ايرانى دانست،نوازندگان نواحى ايران پس از شنيدن نغمات،آوازها،تصانيف و فواصل موسيقى كلاسيك ايرانى از طريق راديو تاثير بسيارى از اين فواصل و اين نوع موسيقى گرفتند كه حاصل آن:ترانه ها و تصانيف تركيبى و تلفيقى با فواصل نو در مناطق مختلف ايران است،امروزه نيز نسل ما براى همراه كردن جوانان و كودكان با موسيقىِ نواحى ايران در حال تركيب اين موسيقى با سازها و فواصل جديد مى باشد كه اين را نوعى آزمون و خطا براى رسيدن به راه درست و حفظ و اشاعه ى موسيقى اصيل نواحى و موسيقى كلاسيك ايرانى مى باشد.

بامداد افشار:
علاقه شخصی من به موسیقی الکترونیک و جذابیت های هنر صدا  و همچنین موسیقی متن فیلم و موسیقی فولکوریک عامل اصلی ترکیب آن ها با یکدیگر است.
همچنین رقص و تئاتر، قصه و داستان همیشه راهگشای پیدا کردن ایده برای اصوات موسیقیایی من میباشد.
جایی که به عنوان مثال رمان های ایزاک آسیموف در ساخت ربات ها به کمک من میاید و یا رقص خانم های ایرانی با لباس های کارمندی که هر کدام پر از قصه و داستان هایی از  مبارزه و رنج در سینه خود هستند میتواند وارد دنیای موسیقی و اصوات من بشوند.
در واقع فقط یک راه حل برای این موضوع وجود دارد: چشم ها رو میبندیم و فقط به لحظه خلق فکر میکنیم.
اینکه بعد چه اتفاقی میفتد رو واگذار میکنیم به بعد.


این مجموعه هم برای ایرانیان و هم غیر ایرانیان بسیار آموزنده بوده است تا با فرهنگ‌موسیقی زیر زمینی ایران آشنا شوند. تا آنجایی که میدانم قوانین فعلی مملکت این نوع موسیقی را منع و قدغن کرده است. بسیار کنجکاو هستم که بپرسم- بخصوص از خانم‌ها- که علیرغم  مشکلات چگونه کار خود را به انجام رسانده‌اید؟ برای ساختن و اجرای برنامه هایتان چطور موانع را پشت سر گذاشته اید؟

پرستو احمدی:
من از روزی که به فکر شروع فعالیت در این حیطه
بودم، با سختی و محدودیت ها آشنایی داشتم و کمی شک و دودلی در شروع آن باعث ایجاد تاخیر شد
که ناگفته نماند برخورد ها و مشکلاتی زیادی برایم پیش آمد اما با همه این ها باز سعی در ادامه مسیر داشتم . بانوان زیادی در این مسیر پیشرو بودند و سعی در مبارزه و ادامه دادن راه خود بودند که بسیار الهام بخش بودند.
موانع و مشکلات که هنوز وجود دارند و هنوز نتوانستیم آن را پشت سر بگذاریم اما خوب نا امید نشدن و تمایل به ادامه دادن و انگیزه و حمایت خانواده م این راه را برایم هموارتر کرده است.
 
کسرا فریدی:
متاسفانه موانع همیشه وجود داشتن . اما امروز دسترسی به اینترنت و پلتفرم هایی که برای ارائه موسیقی به تمام دنیا ب وجود اومدن ، راه رو یکم باز کردن و در واقع از این طریق میشه فعالیت کرد اما هنوز برای اجرای صحنه ای در داخل مشکلات پابرجاست.

بامداد افشار:
تا وقتی گروه های زیر زمینی در ایران به شهرت عام نرسند معمولا حساسیت چندانی بهشون وارد نیست مگر مورد خاص. یا اثری زیر زمینی بخواهد به بالای زمین وارد شود!
ما معمولا برای همکاری هایمان با خواننده های خانم حتی از لقب استفاده میکنیم و یا بارها شده حتی اسمی نبردیم.میدونم برای یک هنرمند که جویای نام است بسیار سخت خواهد بود اما فعلا دست و پا شکسته کارمون رو به همین طریق جلو بردیم و همیشه اتفاق های بد را واگذار میکنیم به همون لحظه.


در زمینه کار موسیقی، شما کارهای بسیار متفاوت و متنوعی را ارائه داده اید. در ضمن هر کدام از این کارها سبک و نوع کاملا خاص خودش را دارد. فکر می‌کنید به غیر از محل و مکان جغرافیایی چه تم دیگری کار هنرمندان زیر زمینی ایران را بهم پیوست می‌دهد؟ 

بامداد افشار:
من فکر میکنم وجه اشتراک همشون یک چیز است: استقلال!
یعنی مستقل از هرچیز .
موسیقی زیر زمینی یا بهتر بگوییم موسیقی مستقل دغدغه مند است.
به دنبال شهرت نیست،  دنبال مخاطب خاص میگردد.
موسیقی که از امکانات کمتری برخوردار است و حتی در استدیو های خانگی ضبط و اجرا میشوند.
پس وجه اشتراک آن ها میتواند همان ویژگی های موسیقی مستقل در ایران باشد.

پرستو احمدی:  من معتقدم محدودیت های موجود هم باعث پیوند شده و  ارائه کار ها خارج از چهارچوب های موجود که شاید در ایجاد تنوع و کارهای خاص تر دخیل هستند. گرچه در اين مورد شاهد جسارت ، تنوع و مدرنيته بيشتري هستیم تا آثار غیر زیرزمینی

کسرا فریدی:
خیلی با کلمه ی زیرزمینی موافق نیستم ، بهتره بگیم موسیقی مستقل .

صبا علیزاده:
 البته من خودم را به عنوان هنرمند زیر زمینی قلمداد نمیکنم و فکر میکنم در حال حاضر به واسطه شبکه های اجتماعی زیر زمینی بودن دیگر معنای گذشته را ندارد، اما کماکان بانوان خواننده ، گروه های راک مستقل و بطور کلی رپر ها فضای رسما یا برای ارایه آثارشان ندارند و البته این باعث تلاش بیشتر آنها شده و نه عقب نشینی شان. 


این مجموعه علاقمندان را در معرض آشنایی با  موسیقی زیرزمینی هنرمندان ایرانی قرار داده است. 
انتظار و امید شما از این شناخت و آشنایی چیست؟ 
به توصیه شما، کار کدام‌ هنرمندان دیگر ایرانی ، چه فعلی و چه در گذشته، می‌تواند به شناخت عمیقتر 

پرستو احمدی:
حسین علیزاده،محمدرضا شجریان،بانو سیما بینا،کیهان کلهر و بزرگان دیگر در زمینه موسیقی سنتی و محلی ایرانی و حتی در زمینه موسیقی پاپ بزرگان زیاد خالق آثار زیبایی به خصوص در دهه ۵۰ ایران شدند ،تصوير درستی از موسیقی ایرانی ارائه می دهند.

سیاوش مولاییان:
.به نظر کار‌های استاد حسین دهلوی و هومن دهلوی (که افتخار شاگردی ایشان را سال‌ها داشته ام) به شدت به این پیوند بین موسیقی کلاسیک و نواحی اشاره شده 
و آثار ارزشمند و آموزنده‌ی بسیاری از ایشان به صورت پارتیتور و ضبط شده موجود است.

کسرا فریدی:
کمترین انتظار اینه که شنیده بشیم . و امیدواریم که بتونیم اجرای زنده ی این قطعات رو در خارج از کشور انجام بدیم .
صبا علیزاده:
به شناخت عمیقتری از فعالیت موزیسین ها در ایران

بامداد افشار:
قاعدتا مانند تمام هنرمند های خوب دیگر دغدغه من چه در آثار شخصی یا سینمایی و چه در گروه اتاق دیده شدن در سطح بین المللی است.
همین طور که پیش ازین همکاری هایی داشتیم با ژاپن و آلمان و این میتواند بیشتر بیشتر شود:
همکاری های بین المللی، اجرا در سطح دنیا و دعوت در کنسرت ها و فستیوال های معتبر دنیا با گروه اتاق.
این بسیار زیبا خواهد بود که هنرمندان ایرانی بتوانند در معرض دید دنیا قرار بگیرند و آثارشون در بالاترین سطح دیده شود.
آثار هنرمندانی مثل کیهان کلهر، حسین علیزاده، موسیقی اقوام افغان و مهاجر در ایران ، گروه راک اوهام، گروه های رپ ایرانی همیشه برای من شنیدنشون لذت بخش بوده است.


علاقمندان شما چطور می‌توانند موسیقی شما را دنبال کنند و در مورد آن بیشتر بدانند؟ 
اگر میل دارید در مورد برنامه های در دست تهیه تان  هم صحبت کنید. 

:کسرا فریدی
پرستو احمدی: من بیشترین فعالیت م در اینستاگرام هست. ویدئو و ترک های خودم را  در آنجا منتشر میکنم که امیدوارم بزودی  کارهای جدید خودم را منتشر کنم و سپاسگزارم از حمایت همه این عزیزان
از طریق پلتفرم های جهانی استریمینگ و همچنین می تونید در شبکه های اجتماعی با ما در ارتباط باشید .

صبا علیزاده:

در پلتفرم های بین المللی
  
پروژه بعدی من روی سخنرانی سیاستمداران و ساختن موسیقی از سکوتهای لا به لا ی انها تمرکز خواهد داشت.

احسان عبدی پور:
علاقمندان به موسيقى نواحى (موسيقى لرستان)مى توانند از طريق فضاهاى مجازى و اپليكيشن هاى رايج،پيگير موسيقى و فرهنگ مناطق باشند،از طريق صفحات شخصى (اينستاگرام،كانال هاى اطلاع رسانى)مى توانند از رخدادهاى موسيقى (برگزارى كنسرت ها،انتشار تِراك ها و آلبوم هاى موسيقى) و نحوه ى تهيه و توزيع آن ها با خبر شوند٠
بنده در حال حاضر در حال ضبط يك آلبوم دو نوازى سُرنا و سازهاى كوبه ايى با محوريت موسيقى نواحى لرستان هستم و كتابى كه در زمينه ى آموزش سُرنا نوازى و آشنايى با فرهنگ موسيقى لرستان تاليف نموده ام به زودى در اختيار علاقمندان قرار خواهد گرفت.

بامداد افشار:
در حال حاضر موسیقی های من با گروه اتاق رو میتوانند در اسپاتیفای گروه اتاق یا خود من بشنوید و یا در ساند کلود.
همین طور از طریق دنبال کردن نشر vaak records ، یا نشر 30M record که آثار من را اخیرا منتشر کردند.
از پروژه های جدیدم همکاری با تعدادی از هنرمندان درجه یک افغان هست با مدیریت غوغا تابان که خود یک خواننده بسیار توانای افغان هستند. ترکیب موسیقی افغانستان با موسیقی الکترونیک و دغدغه مندی های مشترک بین من و هنرمند های افغانستان.
همچنین آلبوم چهارم گروه اتاق با نام «اپیدمی» که مربوط به موسیقی محلی تهران ( کوچه بازاری ) و الکترونیک هست.
و در سینما هم ساخت موسیقی دو سریال رو پیش رو دارم. به کارگردانی روح الله حجازی و محمد کارت.
اخیرا هم برای ساخت موسیقی یک سریال در کویت صحبت هایی با من شده است که اگر انجام شود اولین همکاری بین المللی من در موسیقی سینما خواهد بود.
قبل تر در زمینه موسیقی تئاتر همچین فعالیت هایی رو در تئاتر آلمان به کارگردانی امیررضا کوهستانی داشتم.
​